Kinezyterapia – jest podstawą rehabilitacji medycznej i obejmuje całość zagadnień związanych z wykorzystaniem ruchu jako środka terapeutycznego, który działa na wszystkie narządy ludzkiego organizmu jako naturalny bodziec leczniczy.
Do zadań kinezyterapii należą:
1. Ocena stanu funkcjonalnego pacjenta (ustalenie rodzaju i stopnia dysfunkcji).
2. Dobór odpowiednich form, środków, metod i technik ćwiczeń w zależności od stanu funkcjonalnego pacjenta.
3. Opracowanie programu ćwiczeń miejscowych i ogólnych służących do realizacji bliższego i dalszego celu rehabilitacji.
4. Wprowadzenie obiektywnych metod kontroli stanu funkcjonalnego pacjenta.
5. Zapobieganie powikłaniom:
- przykurczom – przez odpowiednio dobrane techniki bierne i czynne,
- odleżynom – przez częste zmiany ułożenia pacjenta,
- powikłaniom płucnym – przez systematyczne ćwiczenia oddechowe, oklepywanie klatki piersiowej, zmiany pozycji w łóżku, wczesne uruchamianie.
Do celów kinezyterapii należą:
1. Przywrócenie choremu lub osobie niepełnosprawnej pełnej lub możliwie maksymalnej sprawności fizycznej i psychicznej.
2. Przywrócenie prawidłowej ruchomości w stawach oraz siły i wytrzymałości mięśni.
3. Pobudzenie i poprawa czynności ośrodkowego układu nerwowego, reedukacja nerwowo-mięśniowa.
4. Poprawa czynności układu oddechowego i sercowo-naczyniowego.
5. Korygowanie wad postawy ciała i nieprawidłowych nawyków ruchowych.
6. Przystosowanie chorego do życia w przypadku trwałej niepełnosprawności.
Wpływ leczniczy kinezyterapii zależy od maksymalnego pobudzenia funkcji organizmu i aktywacji rezerw czynnościowych ustroju, za pośrednictwem odpowiednio dobranych form ruchu.